15 stuleci. Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem

Jakub Banasiak

„15 stuleci. Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem”

Promocja książki oraz spotkanie z artystą i autorem

Prowadzenie: Dawid Radziszewski

BWA w Pałacyku Strzeleckim, ul. Słowackiego 1

13.05.2017, g. 17:00

Wstęp wolny

 „Najlepiej sprzedający się polski malarz”, „najpopularniejszy polski malarz swego pokolenia”, „najbardziej rozpoznawalny na świecie polski artysta” – media przyzwyczaiły nas, że po nazwisku Sasnal zazwyczaj następuje jakieś „naj”. Jest znany, a popularność i ceny, które kolekcjonerzy są skłonni płacić za jego obrazy, coraz częściej przesłaniają jego samego, zamykając go w szczerozłotej szufladzie z nazwą „gwiazdor polskiego malarstwa”.

W rozmowie z Jakubem Banasiakiem Wilhelm Sasnal nie daje się zamknąć w żadnej szufladzie. Odżegnuje się od etykietki dyżurnego popbanalisty czy artysty pokoleniowego, opowiada nie tylko o całej swojej drodze twórczej – od krakowskiej ASP do ostatniego filmu "Słońce, to słońce mnie oślepiło" – ale także burzy narosłe wokół swego wizerunku mity. Mówi o inspiracjach, o tym, co jest dla niego najważniejsze w tworzeniu, ale także o tym, co go mierzi we współczesnej kulturze. Z jego odważnych, często kontrowersyjnych refleksji wyłania się postać humanisty i dojrzałego, społecznie zaangażowanego artysty, który ani przez chwilę nie osiadł na laurach.

Premiera książki Wydawnictwa Czarne odbyła się 26 kwietnia 2017.

Fragment:

JB: W twojej twórczości, nie tylko malarskiej, ale także filmowej, jedną z głównych ról odgrywają Mościce – miejsce, w którym się wychowywałeś, twoje Macondo. Mościce to jeden z największych projektów gospodarczych Drugiej Rzeczypospolitej, wybudowane od podstaw miasto zorganizowane wokół Państwowej Fabryki Związków Azotowych, obecnie dzielnica Tarnowa. Właściwie co w tym fascynującego?

WS: No tak, Zakłady Azotowe jak sklepy cynamonowe. Coś w tym jest.

JB: Ale co?

WS: Mówiąc najprościej, dzięki Mościcom zrozumiałem, kim jestem i skąd się wziąłem.

Wilhelm Sasnal (ur. 1972) – malarz, rysownik, filmowiec i twórca komiksów. Jego prace były pokazywane podczas wielu wystaw indywidualnych i grupowych: 31 Bienal de São Paolo (2014), Haus Der Kunst w Monachium (2012), Whitechapel Gallery w Londynie (2011/12), 55th Carnegie International (Carnegie Museum of Art, Pittsburgh, 2008), Kunsthalle Zürich w Zürichu (2003). Wspólnie z żoną Anką wyreżyserował cztery filmy pełnometrażowe: Słońce, to słońce mnie oślepiło (2016), Huba (2013), Aleksander (2013) oraz Z daleka widok jest piękny (2011). Mieszka i pracuje w Krakowie.

Jakub Banasiak (ur. 1980) – historyk i krytyk sztuki, pracuje w Katedrze Historii Sztuki Polskiej Najnowszej na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną warszawskiej ASP. Zajmuje się historią polskiej sztuki nowoczesnej i współczesnej; szczególnie interesuje go zagadnienie relacji sztuki i czynników pozaartystycznych. Członek AICA Polska, redaktor naczelny magazynu o sztuce współczesnej „Szum”. Autor licznych recenzji, esejów i wywiadów, a także trzech książek: Rewolucjoniści są zmęczeni (2008), Zmęczeni rzeczywistością (2009) oraz Oduczyć sztuki. Metoda pedagogiczna Leona Tarasewicza (2016).