Wybrane filmy, fotografie, spacery i obiekty Krzysztofa Maniaka z lat 2016-2019
kurator: Sebastian Cichocki
30.10-24.11.2019
BWA Tarnów / Pałacyk Strzelecki, ul. Słowackiego 1
otwarcie, spacer po wystawie i performans w Parku Strzeleckim w środę 30.10, g. 18.30
w programie:
9.11 (sobota) i 16.11 (sobota), g. 10.00 / Małe BWA na wystawie – warsztaty dla dzieci, prowadzenie: Aleksandra Kubisztal, Krzysztof Maniak / obowiązują zapisy: edukacja@bwa.tarnow.pl
20.11 (środa), g. 18.00 / O źródłach refleksji klimatycznej w polskiej sztuce – wykład Magdaleny Worłowskiej / Festiwal Sztuki ArtFest
finisaż / Festiwal Sztuki ArtFest
23.11 (sobota)
g. 17.00 / oprowadzanie kuratorskie / BWA
g. 18.00 / opowiadania Krzysztofa Maniaka czyta Andrzej Chyra + promocja książki Krzysztofa Maniaka pod red. Sebastiana Cichockiego / prowadzenie: Agnieszka Obszańska (Trójka Polskie Radio, Radiowy Dom Kultury) / Pałac Młodzieży, ul. Piłsudskiego 24
bilety: 10 zł, do nabycia w BWA, kasa czynna wtorek-piątek 10.00-17.00, sobota 11.00-18.00; ilość miejsc ograniczona!
24.11 (niedziela)
g. 10.00 / wycieczka z artystą do lasu w Tuchowie
zbiórka pod BWA, przejazd busem (bilet w obie strony 18 zł, płatne gotówką u kierowcy), planowany powrót do Tarnowa ok. 12.30-13.00 / ilość miejsc ograniczona, obowiązują zapisy: edukacja@bwa.tarnow.pl, 606146520; istnieje możliwość dołączenia do wycieczki w Tuchowie pod kaplicą cmentarną (ul. Leśna) o g. 10.30
g. 11.00-18.00 / ostatni dzień wystawy – rozdajemy siano! Można przyjść i zabrać ze sobą dowolną ilość siana:)
Materiały prasowe do pobrania - kliknij!
Prace Krzysztofa Maniaka powstają podczas wędrówek po lasach, łąkach i wzgórzach w Tuchowie (województwo małopolskie, powiat tarnowski), gdzie artysta mieszka i tworzy. Miejsca te są zarówno tłem dla jego działań, jak i dostarczają budulca do tymczasowych instalacji oraz rekwizytów użytych w performansach.
Przez ostatnią dekadę Maniak zrealizował setki interwencji, działań na obiektach i akcji: od prostych performansów (wydeptywanie ścieżek, przeciskanie się przez krzaki tarnin, mierzenie odstępów między drzewami za pomocą własnego ciała etc.) po bardziej rozbudowane, wieloetapowe działania (np. ze znalezionymi kośćmi sarny, zakończone ich pochówkiem – Bez tytułu, Sarna, 2017-2018).
Na wystawie prezentowane są różne formy dokumentowania zdarzeń mających miejsce w Tuchowie, m. in. fotografia (podsumowująca i zamykająca proces), film (uzupełniony o tekst literacki i spacer), destrukt po działaniach międzygatunkowych, performans (zakopywanie obiektu), przeniesienie w skali 1:1 „scenografii” z parceli należącej do artysty (stogi siana). Status tych elementów na wystawie jest niejednoznaczny, nie wszystkie z nich można zdefiniować jak autonomiczne dzieła sztuki; nie powstałyby jednak, gdyby nie artystyczna rama działań Krzysztofa Maniaka. Są to obiekty „towarzyszące” i „sąsiadujące”. Razem tworzą nową instalację – wypowiedź o konstruowaniu natury, niemożności wyjścia poza antropogeniczny pejzaż.
Maniak testował dotychczas wiele różnych, nieraz złożonych, form dokumentowania swoich działań – od fotografii i filmu przez rysunek i rzeźbę do łączonych intermedialnych utworów. Towarzyszyły im również prezentacje znalezionych, zmodyfikowanych obiektów oraz literackie teksty, wprowadzające elementy fikcyjne i konfabulacje. Dokumentacja nie pełni tu wyłącznie roli pomocniczej, odsyłając widza do „prawdziwego doświadczenia”. Przeciwnie, sztuczność dokumentacji podkreśla, jak bardzo zainscenizowana i sfabrykowana jest sama natura.
Każde z ćwiczeń wykonywanych przez Maniaka w środowisku pozamiejskim ukazuje, z humorystyczną dosłownością, „sztuczność” natury: jako pojęcia, bytu i doświadczenia. Natura jest „redagowana” (tak dalece, że niewiele pozostało z „oryginalnego” tekstu, poza pojedynczymi literami, tworzącymi dziś zupełnie nowe słowa), stając się takimi konstruktami jak bukiet polnych kwiatów w wazonie, pole pszenicy czy sosnowy las gospodarczy. Natura nie jest już (czy też raczej nigdy nie była) czymś zewnętrznym wobec człowieka – idealnym, szlachetnym i wzbogacającym duchowo jednostkę „tłem”. Granice pomiędzy mrowiskiem, polem tarnin i hałdą górniczą są tragicznie i groteskowo nieostre. Wystawa Wybrane filmy, fotografie, spacery i obiekty Krzysztofa Maniaka z lat 2016-2019 opowiada, za pomocą kilku skromnych wypowiedzi artystycznych, o odtwarzaniu procesów „produkcji natury”, w czasach po końcu natury.
oprawa graficzna: Kaja Gliwa
Wystawa jest nagrodą w konkursie „Salon Wiosenny” organizowanym przez BWA Tarnów.
Książka towarzysząca wystawie została przygotowana w ramach stypendium artystycznego przyznanego przez Gminę Miasta Tarnowa.
Krzysztof Maniak (ur. 1990 w Tuchowie)
Artysta wizualny. W 2015 roku ukończył Wydział Intermediów ASP w Krakowie (dyplom w pracowni dr. hab. Bogdana Achimescu), w 2018 roku uzyskał tytuł doktora sztuki na Wydziale Malarstwa tej samej uczelni (promotor prof. Grzegorz Sztwiertnia). Laureat stypendiów i zwycięzca konkursów artystycznych m.in. Talentów Trójki 2013, 14. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii oraz Grand Prix V Salonu wiosennego organizowanego przez BWA w Tarnowie. Swoje prace pokazywał na licznych wystawach zbiorowych, m.in. Co widać. Polska sztuka dzisiaj w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Into the Country w galerii SALT Ulus w Ankarze, Mocne stąpanie po ziemi w BWA w Katowicach i w BWA w Tarnowie, Polski Las w Galerii Biała w Lublinie czy Natura w sztuce w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, a także wystawach indywidulnych, m.in. Zatrzymane w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku czy Przypomina mi się śnieg w Galerii BWA Warszawa.
Sebastian Cichocki (ur. 1975 w Gliwicach)
Jest głównym kuratorem Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Był autorem i współautorem wystaw, m.in. w Pawilonie Polonia na 52. i 54. Biennale Sztuki w Wenecji (w 2007 roku z Moniką Sosnowską, w 2011 z Yael Bartaną), Tęcza w ciemności. O radościach i mękach wiary w SALT w Stambule i Malmö Konstmuseum, Robiąc użytek. Życie w epoce postartystycznej, Zofia Rydet. Zapis 1978-1990 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz siedmiu edycji Parku Rzeźby na Bródnie, w tym Weneckiego Biennale na Bródnie. Autor tekstów i książek-wystaw, propagator sztuki w skali 1:1, zajmuje się refleksją środowiskową i praktykami (post)artystycznymi w czasach kryzysu klimatycznego.
partnerzy:
Ergo Hestia / Artystyczna Podróż Hestii, Galeria Bielska BWA, Urząd Miasta Tuchów
projekt realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego
Fot. Przemysław Sroka