
BWA w Tarnowie / Instytucja Kultury Miasta Tarnowa
Pałacyk Strzelecki
ul. Słowackiego 1
1.02 – 2.03.2014
Otwarcie wystawy: piątek 31.01 g. 18:30
Artysta oprowadza po wystawie w niedzielę 2.02 g. 15:00
„Co by było gdyby” - warsztaty rodzinne prowadzone przez Artystę, sobota 1.02 g. 11:00, wstęp wolny.
„Gramy w rayogramy” - warsztaty dla dzieci od 6 lat prowadzone przez Artystę, sobota 1.03 g. 11:00, koszt warsztatów 10 zł.
Szczegóły warsztatów i zapisy: gorowska@bwa.tarnow.pl
Wirtualny spacer po wystawie:
http://wirtualnytarnow.pl/BWA_Tarnow_wystawa_Przedmioty_nie_rzeczywiste/
Projekt Lecha Polcyna zatytułowany „Przedmioty nierzeczywiste” można interpretować w wielu kontekstach, by odnaleźć w nich nie jedną lecz wiele perspektyw dla kształtowania języka sztuki wobec współczesności. Tę zapewne najbardziej szczególną spośród nich określić można jako otwierającą się ku analitycznej refleksji nad naturą i jakością obrazów.
Ponieważ jednym z istotnych elementów współczesnej kultury jest utożsamianie cyfrowych obrazów z prezentowaną przez nie „realną” rzeczywistością, można uznać iż wspomniana refleksja dotyczy również samych przedmiotów oraz sposobów w jaki określane są one jako obiekty wizualno-estetyczne, posiadające jednak przede wszystkim praktyczny status użyteczności. Jedna z ról współczesnej fotografii, zwłaszcza komercyjnej, kontynuując tradycje autorów pierwszej awangardy, odnosi się do jego zakwestionowania, podnoszącego w paradoksalny, w pewnym sensie absurdalny sposób, atrakcyjność obiektu . Równolegle prowadzone przez autora interpretacje dotyczą istoty medium fotografii, którego artysta jest nie tylko użytkownikiem ale także konstruktorem i komentatorem. Każda z wymienionych formuł uczestniczenia znalazła swoje odbicie w precyzyjnej aranżacji każdego z elementów omawianego projektu, wykorzystującego zróżnicowane plany, fragmentaryzacje, perspektywy czy media jako potencjalne pola manipulacji.
Od dawna wiele z obrazów Lecha Polcyna zbudowanych jest w oparciu o strategię dodawania jakości, chociażby poprzez montaż czy łączenie technik, która w omawianym projekcie przybrała formę propozycji dodawania pikseli, multiplikowania obrazów czyli mutowania form przedstawianych przedmiotów. Efekty tych działań prowadzą ku refleksji nad naturą fotograficznego wizerunku, choć wobec zainteresowania autora dla mnogości planów i ciągłości znaczeń wizerunków należałby raczej mówić, o analizowaniu funkcjonowania postmedialnego strumienia obrazów.
Rzeczywiście, pod tym względem prace Lecha Polcyna są (nie zawsze) czytelnymi, mogącymi się kojarzyć z komputerową grą strategiczną, kompilacjami widoków, form czy energii odnoszącymi się w ironiczny, zdystansowany sposób do iluzji wiarygodnego odwzorowania czy utopijnego przekonania o uniwersalnej prawdziwości obrazów. To refleksje odnoszące się do współczesnej jakości obrazów, których pojemność i zasób informacji pozornie stale się zwiększają (jednak, jak się wydaje przede wszystkim w sferze użyć publicznych czy społecznych), czemu towarzyszy umiejętne podsycane poczucie iluzji pełnego poznania.
Marek Janczyk
kurator wystaw Muzeum Historii Fotografii w Krakowie
Lech Polcyn
Lech Polcyn (ur. 1964 w Białymstoku) - studiował na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie, dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Miedziorytu (1990). Asystent w Katedrze Fotografii ASP w Krakowie (1998-2009). Wykładowca w Studium Teorii i Historii Obrazu w Krakowskiej Akademii Fotografii (2008-2009). Od 2009 roku prowadzi Pracownię Fotografii nr3 (cyfrowej) w Katedrze Filmu Animowanego, Fotografii i Mediów Cyfrowych ASP w Krakowie. Od 2012 roku wykładowca Instytutu Sztuki PWSZ w Tarnowie. Brał udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Prace z archiwum artysty.