Marta Wojciechowska - Szklane historie

BWA Tarnów / Pałacyk Strzelecki, ul. Słowackiego 1
16.09-17.10.2021

Wystawa przedłużona do 24.10.2021.

Wernisaż wystawy z udziałem artystki w czwartek 16.09, godz. 18:30

Środa 6.10, ok. godz. 22:05 - część audycji „Koło Kultury” poświęcona wystawie / Radio Kraków: kliknij i posłuchaj!

Niedziela 24.10, godz. 15:00 – artystka oprowadza po wystawie / finisaż

Wystawa czynna:
wtorek-piątek: 10:00-17:00
niedziela: 12:00-19:00

Bilety:
5 zł (normalny), 3 zł (ulgowy), 1 zł (bilet czwartkowy), wstęp wolny dla dzieci do lat 7

*Przypominamy, że w galerii obowiązuje zasłonięcie nosa i ust oraz zachowanie dystansu społecznego.

Marta Wojciechowska ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki i Szkła, dyplom obroniła w 1997 roku, w pracowni prof. Małgorzaty Dajewskiej i prof. Alojzego Gryta. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych oraz wzięła udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych. Otrzymała Stypendium Twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2020/2021). Od 1999 roku prowadzi Pracownię Autorską, specjalizującą się w projektowaniu i realizacji szkła unikatowego oraz szkła użytkowego.
www.wojciechowska.art.pl
www.glassmour.com

Szkło traktuję jako materiał rzeźbiarski, chcę wydobyć jego efemeryczne piękno. Wykorzystuję naturalny sposób zachowania się tego niezwykłego materiału. Szkło jest doskonałe samo w sobie, staram się nie zagłaskiwać jego blasku, pokazać charakter a nie ozdabiać.
W trakcie procesu twórczego rozwiązania oczywiste nie są dla mnie satysfakcjonujące. Lubię wyzwania, lubię element zaskoczenia, zabawę ze szkłem i znaczeniem, wydźwiękiem danej pracy. Lubię zmieniać kontekst i patrzeć na szkło i świat z dystansem.
Czasem jestem szklarzem, czasem rzeźbiarzem czy projektantem. Przerabiam w szkle swoje emocje, przeżycia, spotkanych ludzi, naturę.
Szkło to wyrazisty materiał rzeźbiarski, wyrafinowany i „śliczny” sam w sobie. Pokazanie dekoracyjności i urody szkła wydaje mi się zbyt proste i oczywiste. Wolę potraktować szkło jako materiał kruchy i ulotny jak powietrze, woda czy lód, który na chwilę zamyka tajemnicę, by później ją uwolnić.


Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.